Soja is een heel bijzonder gewas. De bonen bevatten erg veel eiwit en vet, en er zijn enorm veel basis-voedingsmiddelen van te maken: olie, meel en 'kaas'. Het afval dat resteert, is bovendien heel geschikt als veevoer. De boon wordt ook gebruik om autobrandstof ('biodiesel') van te maken.

Voor heel veel mensen (vooral in India, China en heel zuidoost Azië) is rijst het hoofdbestanddeel van hun voeding. Dat zal niet snel veranderen, ofschoon tarweproducten aan populariteit winnen.

Rijst is een graansoort, net als tarwe, en een van de belangrijkste voedselgewassen ter wereld. Het is er in verschillende typen en soorten. Een voorkeur voor de ene of ander soort hangt af van smaak en toepassing.

Wuivende korenvelden, liefst met korenbloemen en klaprozen – veel schilders en dichters hebben zich er door laten inspireren. Maar een boer houdt daar niet van: die spuit liefst de bloemen dood. Zo kunnen die bloemen geen voedsel uit de grond halen dat voor het graan bedoeld is.

Graan eten wij vooral in de vorm van brood, in vele soorten. Brood bakken lukt het beste met de zogeheten harde tarwe, die om te groeien meer warmte nodig heeft dan het Nederlandse kimaat doorgaans biedt. Het Nederlandse graan wordt vooral gebruikt als veevoer.

Vrijwel overal ter wereld vormen granen basisvoedsel nummer één. Niet verwonderlijk: graan is gezond en goed te bewaren. In korrelvorm is het, zonder veel voorbereiding, maandenlang te bewaren - het moet alleen goed worden beschermd tegen muizen, insecten en schimmels.

De aardappel lijkt erg Nederlands. Toch is het een 'allochtoon', afkomstig uit Zuid-Amerika. Maar wel al een paar honderd jaar ingeburgerd.

Een moderne akkerbouwer is een agrarisch ondernemer. Voor hem betekent 'duurzaam' vooral dat zijn business voldoende rendement oplevert. Liefst met de inzet van zo weinig mogelijk gif, kunstmest en diesel, maar zo nodig mét. Duurzaam in de zin van 'ecologisch verantwoord' zijn maar weinig akkerboeren. Maar ze zijn er wel.